WIE BEN IK ?


ik

Mijn naam is Roel Poelwijk, geboren in 1981 in Amsterdam
Gelukkig getrouwd met mijn vrouw. Wij hebben twee prachtige kinderen en wonen samen met naar mijn idee de meest fantastische dieren op aarde, 2 katten.
Ik ben een ongewoon, recht-door-zee, eerlijk en betrouwbaar mens dat liever teveel informatie krijgt dan dat ik iets niet weet. Zelf heb ik altijd al interesse gehad in het spirituele en de ongeziene kant van het fysieke leven op Aarde. Ik kwam er al vroeg achter dat de mensen op Aarde eigenlijk niet echt concrete antwoorden hadden op al mijn ongewone vragen en dat zelfs de geloofsovertuigingen mij geen duidelijk antwoorden konden bieden. Mijn hele jeugd, pubertijd en jong volwassen leven heb ik gezocht, gevraagd en gepuzzeld naar makkelijk begrijpbare informatie m.b.t. wat we zijn, waarom we zijn en of er meer is dan het lichaam.

Zoals altijd komen dingen pas op je pad als de tijd daar is en zo ook voor mij.

Rond 2007-2008 kwamen er voorvallen op mijn weg die opnieuw mijn zoektocht deed aanwakkeren en het was alsof er een atoombom aan energie in mij aanwezig was om als een pitbull niet meer los te laten totdat ik alles had uitgevogeld.
Dag en nacht naast eten, slapen en werken was ik bezig met het gehele beeld helder te krijgen.

Gedurende deze pitbull-zoektocht kwamen er ook anderen op mijn pad die licht schenen op verschillende onderdelen, zo ook op aspecten van mezelf.
Apart genoeg waren dat delen waar ik wel al eerder 'hints' in had gekregen.

Van jongs af aan heb ik ondervonden dat mijn handen iemand effectief konden helpen: Klachten waren snel weg of de ontvangende persoon was extreem positief in uitdrukkingen van de ervaring toen ik mijn handen had gebruikt op pijnlijke plek of langdurige klacht. Het was alleen altijd sporadisch dat ik er iets mee deed. Wanneer ik dan een positieve reactie kreeg, kon ik dat niet naar behoren indelen dat dat écht door mij kwam.
Al rond 2006 kreeg ik van een vriendin te horen dat er iets mee moest gaan doen. Jaren later deed ik er nog steeds niets mee. Ik zat toen nog vast in het patroon van werken voor een baas in een stabiel ritme van inkomsten en verplichtingen.

Tot nu dan,

Roel